De namen

De namen – Florence Knapp

Na een stormachtige nacht gaat Cora op pad om de geboorte van haar zoon aan te geven. Tot op het laatste moment aarzelt ze over zijn naam. Haar keuze zal zijn levensloop bepalen…
Zeven jaar later heet haar zoon Bear, een naam die even catastrofaal zal blijken als de storm in zijn geboortenacht. Of heet hij Julian, de naam die Cora uitkoos, omdat ze dacht dat hij zo zichzelf kon worden? Of heet hij Gordon, vernoemd naar zijn vader en opgevoed in zijn tirannieke schaduw?

De namen is de debuutroman van Florence Knapp en na het lezen van de achterflap en het nog eens bekijken van de cover werd ik toch erg nieuwsgierig naar dit boek. Een jongeman met drie schaduwen en de ondertitel Hoe je heet, kan je hele leven bepalen...

Het verhaal leest vlot door de fijne en vooral beeldende schrijfstijl van de auteur. De drie namen die Cora in gedachten heeft voor haar zoon worden elk uitgewerkt in een eigen verhaallijn. In tijdsprongen van telkens 7 jaar lees je welke gevolgen de naamkeuze heeft voor elk van de personages. Elke verhaallijn en tijdsprong wordt duidelijk aangeven waardoor alles goed te volgen is en dit nergens voor verwarring zorgt.

De namen is een verhaal dat aanzet tot nadenken over de keuzes die je maakt in het leven en de invloed daarvan op jezelf en anderen. De heftige thema’s maken diepe indruk, maar ook het inkijkje dat je krijgt in de gevoelens en gedachten van de personages houdt je nog lang bezig.

De namen is een intrigerend en origineel debuut.

4 ★

Bedankt HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Cora is onderweg om haar pasgeboren zoon een naam te geven. Maar ze twijfelt over zijn naam. Haar dominante man heeft haar opgedragen om hun zoon Gordon te noemen, zoals hij en al zijn voorouders ook heten. Liever zou ze hem Bear noemen; lief, dapper en knuffelbaar. Of misschien toch Julian, waarmee ze haar man wil eren en waarvan ze hoopt dat haar zoon zijn eigen weg kan vinden.

De drie namen, Bear, Julian en Gordon, zijn uitgewerkt tot aparte verhaallijnen. Knapp heeft voor elk van de namen een aparte levensloop bedacht. Er worden sprongen in de tijd gemaakt tot Cora’s zoon volwassen is geworden. Elke verhaallijn toont de ontwikkeling van de personages. Bij Cora zijn dat subtiele veranderingen, bij de zoon van Cora waren dat complete andere versies van dezelfde persoon. Door de vertelvorm kreeg je een kijkje in hun gevoelens en gedachten. Vooral Cora zit in mijn hart, in alle drie de verhalen. Ondanks haar moeilijke leven heeft ze zoveel liefde in zich en zou ze alles doen voor haar kinderen.

De ontwikkeling van Cora’s zoon is zeer interessant om te volgen. De auteur heeft getracht om te laten zien hoeveel een beslissing na zoveel jaren nog effect kan hebben. Dit is een zeer fascinerende gedachtegang. Nu gaat het niet per se om de naam zelf, maar wel hoe andere mensen erop reageren. Heel bijzonder idee en mooi uitgewerkt. Hoewel het soms nog wel wat meer uitgeschreven had mogen worden.

Ik vond het een erg fascinerend en origineel boek. En het heeft mij aan het denken gezet. Bijzonder om te realiseren dat een naam of een beslissing na zoveel jaar zoveel invloed kan hebben.

Bedankt HarperCollins voor het recensie-exemplaar

"Florence Knapp schrijft met De Namen het literaire debuut van het jaar ", luidt de flaptekst. Ik kan me daar alleen maar bij aansluiten. Voordat ik het boek door HarperCollins Holland aangeboden kreeg ter review, had ik al enkele lovende recensies gezien online. Het boek stond ook al in de nieuwsbrief van mijn lokale boekhandelaar als aanrader, dus ik kon niet anders dan me aanmelden voor het reviewexemplaar. En het geluk stond aan mijn kant !

In De Namen gaat prille moeder Cora aangifte doen van de geboorte van haar zoontje. Onderweg naar de gemeente moet ze echter nog beslissen welke naam ze hem nu gaat geven. Na lang overwegen en uitstellen, kiest ze uiteindelijk een naam: Bear. Julian. Gordon.
Hoe zal haar keuze zijn leven beïnvloeden? En hoe beïnvloedt ze daarmee haar eigen leven? Dat van haar dochtertje Maia? En dat van de mensen rondom hen? Wat gebeurt er als ze de familietraditie al dan niet respecteert om hem ook Gordon te noemen , zoals alle mannen voor hem?

Het boek is opgedeeld in verschillende delen. Een eerste verdeling is er op basis van jaartal, en daarnaast op basis van de gekozen naam. Het boek is chronologisch opgebouwd vanaf de naamkeuze. Elke zeven jaar nemen we een kijk op elk leven, dat van Bear, Julian en Gordon en hoe ze in die tijd geëvolueerd zijn, tot wie ze gevormd zijn en hoe hun omgeving met hen mee groeit. Het verhaal speelt zich grotendeels af in Engeland, voornamelijk in en rond Londen, maar heeft ook uitschieters naar het landelijke Ierland waar Cora zelf is opgegroeid.
In het begin lijkt het alsof we voornamelijk Cora zullen volgen na de naamkeuze, maar toch komt de nadruk op Bear/Julian/Gordon. Met hier en daar nog een knipoog naar dochter Maia, de grootouders, partners en kennissen.

Ik wil liever niet te veel weggeven over het plot, want ik vind het steeds een meerwaarde om zonder al te veel voorkennis in een boek te duiken. Bij dit debuut van Florence Knapp vond ik dit ook een absolute meerwaarde omdat een sterk shockelement echt revelerend is voor het plot en het des te meer besef uitlokt voor Cora's situatie. Voor lezers die toch graag een idee hebben van wat hen te wachten staat, kan ik enkel aanraden om de triggerwaarschuwingen te raadplegen op voorhand. TheStorygraph biedt steeds een mooi overzicht hiervan.

Wat ik wel wil meegeven is dat het verhaal op heel pakkende en treffende manier de drie levenslopen van Cora's zoon omschrijft.
De zachtheid van Bear, de gepassioneerde Julian en Gordon's zorgeloosheid komen alle drie prachtig tot hun recht en bevatten steeds even vormende gebeurtenissen voor elk.

Kunst is ook een belangrijk element in dit boek, maar bevindt zich weliswaar wat meer op de achtergrond. Dit is voornamelijk terug te vinden in Julians levensloop en beroepskeuze als goudsmid, maar ook Gordon maakt kennis met een levensveranderend kunstwerk. De cover is zelfs een deel van een bestaand schilderij, en verschillende elementen in het boek zijn gebaseerd op bestaande kunst en kunstenaars.

Het is voor mij een absolute voltreffer. Ik dacht na het lezen van de korte inhoud eerlijk gezegd dat dit verhaal misschien veel zou weg hebben van The Midnight Library van Matt Haig (waar het hoofdpersonage terug kan blikken op haar leven moest ze andere keuzes hebben gemaakt op bepaalde cruciale momenten), maar niks is minder waar. De Namen is in mijn ogen compleet origineel.

Ik lees doorgaans graag literaire fictie, het genre sluit daarmee aan bij mijn voorkeuren. Ook persoonlijke groei, familiale dynamiek en trauma zijn doorgaans thema's waar ik goede leeservaringen mee heb.

Dus als jouw leesvoorkeuren hierbij aansluiten is De Namen van Florence Knapp een absolute aanrader, ook al denk ik dat een breder publiek hier absoluut zijn gading in kan vinden. Als lezer wordt je geconfronteerd met vele emoties voor de personages. Empathie voor Cora, Maia, Bear en Julian, maar ook wrok en verontwaardiging voor vader en zoon Gordon. Zelfs zoon Gordon weet zich op zijn manier een plekje in je hart te veroveren na verloop van vele jaren ...

Ik geef De Namen hiermee de volle 5 sterren en kan het enkel lovend aanbevelen aan iedereen die graag leest over familiedynamiek, interpersoonlijke relaties en de onverbiddelijke gang van het leven.

Bedankt aan HarperCollins Holland voor het reviewexemplaar.

Ik heb dit boek mogen lezen voor HarperCollins en na aanleiding daarvan deze review geschreven.

Dit boek greep me bij de keel en liet tot de laatste bladzijde niet los. Het omslaan van de laatste bladzijde ging met een zwaar hart, ik heb nog zoveel vragen en wil nog zoveel meer weten! Ik ga ‘De Namen’ niet snel vergeten.

16 oktober 1987, Cora gaat met haar dochtertje aangifte doen van de geboorte van haar zoon. Terwijl ze samen de restanten van een herfststorm trotseren blijft Cora twijfelen over de naam die ze haar zoon gaat geven. Ze is er van overtuigd dat zijn naam zijn leven gaat bepalen. Gaat ze voor de warme en sterkte naam Bear, gekozen door haar dochter Maia? Of wordt het toch Julian, dat hemelvader betekend en waarvan Cora overtuigd is dat haar zoon met deze naam zijn eigen levensweg kan bepalen? Of wint de familietraditie het en noemt ze hem Gordon om zo in de voetsporen van zijn vader en Opa te treden.

Drie namen. Drie levens. Drie verhalen. Allemaal zo verschillend en toch met elkaar verbonden.

Florence Knapp heeft met ‘De Namen’ een schitterend debuut geschreven. Ze heeft een fijne schrijfstijl waardoor doorlezen eigenlijk vanzelf gaat, al moest ik zo nu en dan wel even op adem komen. Drie verschillende verhaallijnen kunnen verwarrend zijn, maar Florence heeft het talent om dit heel natuurlijk te laten aanvoelen en ze zijn tot in de kleinste details uitgewerkt. Echt een staaltje onvervalste schrijfkunst. Ook een compliment aan de vertaalster van het boek, Mieke Trouw. Zij heeft echt een staaltje vakmanschap neergezet, ik heb me geen één keer geïrriteerd aan het feit dat dit boek een vertaling is.

In ‘De Namen’ volg je de levens van Bear, Julian en Gordon. Toch houdt het verhaal daar niet op. Zoveel levens worden beïnvloed door de naam die Cora op 16 oktober aangeeft bij de burgerlijke stand. Ik ben van Maia, Cora, Silbhe en Mehri gaan houden. In elk verhaal verlopen hun levens anders en net wanneer ik de hoop dreigde te verliezen wordt er toch een strohalm aangereikt.

De manier waarop dit boek is geschreven is zeer origineel. Nog niet eerder heb ik een boek gelezen zoals ‘De Namen’. Het deed gewoon pijn om te lezen. Het is een verhaal van verdriet, hoop, liefde en familie. Als ik nog meer prijsgeef verklap ik te veel voor toekomstige lezers. Dit is zo’n bijzonder verhaal dat je echt zelf moet lezen.

De cover met sprekende kleuren en drie schaduwen doet je misschien geloven dat het hier om een zachte en vriendelijke roman gaat. Niets is minder waar, achter de gesloten deuren gebeuren vreselijke dingen. Onderwerpen als huiselijk geweld en manipulatief gedrag - gaslighting - spelen een grote rol in dit boek. De blurb bevat hier geen verwijzing naar. Mocht je gevoelig zijn voor deze onderwerpen dan zou ik adviseren goed na te denken of dit boek wel iets voor jou is.

Als ik van tevoren had geweten dat er voor mij confronterende onderwerpen aan de orde zouden komen dan had ik het boek nooit gelezen. Ik heb het aan Harper Collins te danken dat ik dit boek heb (uit)gelezen. ‘De Namen’ heeft me achtergelaten met veel vragen en ik zal dit verhaal niet snel vergeten. Uiteindelijk heb ik zowel Bear, Julian als Gorden in mijn hart heb gesloten. Ik kijk uit naar het volgende boek dat Florence Knapp gaat uitbrengen, al moet ze van sterkte huizen komen om dit debuut te overtreffen.