Verleid door de storm

Geweldig%20zoals%20er%20een%20hele%20nieuwe%20wereld%20tot%20in%20details%20wordt%20beschreven.%20Ook%20de%20onderlinge%20verhoudingen%20van%20de%20personen%20kloppen%20goed.%20

Voor HarperCollins Holland mocht ik de Nederlandse vertaling van The Wind Weaver lezen en recenseren en ik ben echt positief verrast!

Dit boek is een NA romantasy en heeft een totaal andere insteek dan anders, wat ik echt heel leuk vond om te lezen. Het boek gaat over halflingen (fae) en hun strijd met mensen, maar tegelijkertijd ook over koninkrijken en hun strijd met elkaar - en echt veel werd er niet eens gevochten. Daarnaast was er een goede slow-burn in te vinden en kreeg ik middeleeuwse high-fantasy vibes van de setting. Wat wil een mens nog meer?

Ik heb echt onwijs genoten van de wereld waarin het boek zich afspeelt. Het komt wat traag op gang en in het begin vond ik dat wat jammer, maar later in het boek kon ik juist ontzettend genieten van de langzame snelheid van het boek. Door de trage vooruitgang voelde het boek erg rustgevend en kalmerend aan en kreeg je als lezer goed de kans om je echt in de setting te verdiepen.

De fantasywereld had voor mij erg veel weg van een middeleeuwse high-fantasy wereld, net als bijvoorbeeld die van de witcher. Alles was erg primitief (vervoer met paarden, geen enkele vorm van technologie, kastelen als verblijfplaats en nog meer), wat mij meteen heel enthousiast maakte. Ik heb vakken in Middeleeuwse geschiedenis en literatuur gevolgd tijdens mijn studie en vond die echt super interessant en hierdoor is mijn liefde voor dit soort werelden in fictie enorm aangewakkerd. Daarbij krijg ik bij die primitiviteit altijd het gevoel alsof de focus wel op het plot en de wereld MOET zijn, omdat er niks is dat kan afleiden. Dat maakt mijn hoofd altijd erg rustig (ook al slaat het nergens op).

Een Middeleeuwse setting en fae/magie is natuurlijk een vrij veel voorkomende combinatie, maar toch had ik het idee dat het in dit boek anders was dan anders. Sowieso was het magische systeem heel origineel, omdat er een combinatie tussen uitverkorenen en magie is gebruikt, maar ook omdat de magie niet vanzelfsprekend was. In het begin was het systeem wat vaag voor de lezer, maar dat kwam vooral doordat de hoofdpersoon er zelf ook niks van leek te weten. De lezer kwam tegelijk met de hoofdpersoon steeds meer te weten over haar eigen krachten en dat vond ik heel tof: show, don’t tell is wat dat betreft erg goed gelukt!

Over de romance was ik een beetje huiverig van tevoren, omdat de uitgever bij iedere post goed heeft benadrukt dat het boek écht niet voor YA leeftijd is. Gelukkig viel dat voor mij ontzettend mee. Zoals sommigen misschien weten ben ik echt geen fan van veel en onnodige smut in boeken, maar hier was het echt niet heel veel aanwezig en vielen de scenes ook ontzettend mee. De romantiek zelf viel ook heel erg mee, vanwege de slow burn trope. Ik ga heel eerlijk zeggen dat ik het iets té slow vond, waardoor het me richting het einde van de slow burn wat begon te irriteren😂 Dat kwam ook door miscommunicatie en een gebrek aan communicatie tussen de hoofdpersonen en daar krijg ik echt de kriebels van. Dat was eigenlijk het enige wat me echt heeft gestoord aan het romantische gedeelte.

De spanning en actiescenes in het boek waren denk ik wel met zekerheid mijn favoriete te noemen! Ik kan er niet al te veel over vertellen, maar er waren doodenge mythische wezens, rivaliserende koninkrijken, doodsangst bij personages en een steengoede spanningsopbouw. Ik zat echt helemaal in het verhaal en kon gewoon niet meer stoppen met lezen. De emoties die werden beschreven voelde ik écht en de gebeurtenissen waren ook echt mega spannend.

Al met al echt een heel tof boek en ik ben ontzettend benieuwd naar deel 2!

📚 Recensie: verleid door de storm van Julie Johnson 📚

Toen @yaharpercollins een oproep plaatste voor recensenten, meldde ik me gelijk aan en al snel kreeg ik te horen dat ik een van de uitgekozen bookstagrammers was om dit boek te recenseren. Superleuk natuurlijk! Wil je weten wat ik van dit boek vond? Lees dan snel verder☺️

In het boek volgen we hoofdpersonage Rhya, een halfling waarop gejaagd wordt. Het begint spannend, Rhya is namelijk terecht gekomen in een benarde situatie waar de dood op haar wacht. Hier zat ik dan ook op het puntje van mijn stoel, al had ik ergens wel verwacht dat deze situatie op die manier zou aflopen. Ze ontmoet Scythe. Een enorm gesloten man die frustraties oproept bij Rhya. Hij blijkt uiteindelijk antwoorden te hebben, maar die wilt / kan hij haar niet geven.

Er zit een hoop spanning in het boek, maar soms voelde deze spanning wat vlak. Alles leek Rhya te overkomen, ze dacht enorm veel maar sprak het niet altijd uit. Dit was soms wat vervelend om te lezen. Op sommige momenten kostte het me ook moeite om het boek weer op te pakken, waarom weet ik eigenlijk niet want zodra ik er weer in zat wilde ik wel doorlezen.

De schrijfstijl van de auteur is fijn en erg beeldend. Helaas haalde dat voor mij soms de vaart uit het verhaal. De personages waren goed uitgewerkt, het magiesysteem was tof om te lezen en het einde van het boek maakt me wel nieuwsgierig naar het vervolgdeel. Deze zal ik dan ook zeker gaan lezen.

Ik geef 'verleid door de storm': ⭐⭐⭐/5 sterren.

Heel erg bedankt @yaharpercollins dat ik dit boek voor jullie mocht recenseren☺️

Dankjewel Harper Collins Holland voor het verstrekken van een e-ARC in ruil voor een eerlijke review. Daar gaan we:
Dit boek sleurt je er vanaf de eerste pagina direct in. Geen gezapige opbouw of een hoofdstuk lang ‘waar zijn we eigenlijk?’—nee hoor, we zitten gelijk midden in de ellende. Rhya? Gevangen. Op het punt om opgehangen te worden. Enter: commandant Scythe. Hij ziet iets in haar ogen en besluit prompt het hele kamp uit te moorden. Casual. En dan ontvoert hij haar ook nog. Love that for her!

De chemie tussen Rhya en Scythe is echt verslavend. De banter? Chef’s kiss. Ze doen héél hard hun best om enemies to lovers vibes uit te stralen (“jij bent mijn vijand!” “nee, JIJ bent mijn vijand!”) maar laten we eerlijk zijn: dit is overduidelijk reluctant allies to lovers. Maar ik ben desalniettemin nog steeds obsessed.

Wat ik ook sterk vond: Rhya’s windmagie voelt niet als een plot-tovenarij die ineens uit de lucht komt vallen. Ze heeft haar krachten al jarenlang, gebruikt ze zelfs in cruciale momenten, zonder dat ze precies wist wat het was. Dat maakt haar ontwikkeling zoveel geloofwaardiger en sterker. En dan haar liefde voor aardbeien? Ik voelde me zó verbonden. Als ik te lang geen aardbeien op heb, hunker ik ook naar het rode goud!

De wereld waarin dit alles zich afspeelt – Anwyvn, een land waar magie verboden is en fae op de vlucht worden opgejaagd – is briljant opgebouwd. Zowel de politieke situatie als de geschiedenis vóór de oorlog zijn goed uitgewerkt, zonder dat het voelt alsof je door een geschiedenisboek bladert. De wereld is rauw, intrigerend en gevaarlijk op een manier die je blijft trekken.

En dan MOET ik het even hebben over deze quote van Scythe:
“Je zegt dat je hier niet hoort, maar je hoort hier wel. Jij hoort aan mijn zijde. Dus zolang ik hier ben, zal niemand je iets maken. Begrepen?”
Sir, SIR… ik smolt. Letterlijk. Door deze man moest mijn ventilator een standje harder!

Halverwege verloor het verhaal een beetje z’n vaart. Er zat even wat minder schot in het plot, waardoor mijn aandacht verslapte. Gelukkig trekt het richting het einde weer flink aan: spannend, emotioneel en met genoeg cliffhanger-waardige momentjes om je adem bij in te houden. Al had ik stiekem gehoopt dat die vaart iets eerder was begonnen, zodat er meer ruimte was geweest om het allemaal uit te diepen.

En oh boy, ik voel een liefdesdriehoek aankomen in het volgende deel. En hoe leuk ik Scythe ook vind met al zijn sarcastische oneliners, ik weet niet of hij de beste match is voor Rhya. Maar de echte vraag is natuurlijk: gaat hij dat zelf accepteren?

Tot slot nog even een shout-out naar de vertaling: die was écht sterk. Geen krampachtige Nederengels-constructies of gekunstelde zinnen, maar een fijne, natuurlijke leeservaring die voelde alsof het boek gewoon in het Nederlands geschreven was. Kudos!