Bloed & Honing

De schrijfstijl blijft ijzersterk en de rijke setting en het intrigerende concept is voldoende om te blijven boeien.

Via instagram deed HarperCollins Holland een oproepje waarbij ze opzoek waren naar een klein review team voor Bloed & Honing. Geschreven door Shelby Mahurin. Nadat ik Heks & Jager had gelezen was ik heel benieuwd hoe het verhaal nu verder zou gaan en heb ik mij uiteraard aangemeld. Tot mijn vreugde werd ik uitgekozen en was ik dol gelukkig dat ik direct door kon in het vervolg!

Bloed & Honing trekt vanaf de eerste bladzijde al je aandacht, het verhaal begint in een grot waar Reid en Lou even de tijd krijgen om zich om elkaar te bekommeren. Nadat ze het Chateau zijn ontvlucht. Maar waar ze eigenlijk een beetje privacy missen. Ze besluiten samen naar buiten te gaan om even een momentje samen te hebben, maar gelijk vanaf dit moment krijgt het verhaal zijn spanning en hebben de personages bijna geen momenten meer om zich om elkaar te bekommmer. Er worden een hoop plannen gesmeden, die niet allemaal lopen zoals ze hadden gehoopt en er zijn een hoop onverwachte wendingen. De grote vraag tijdens dit boek is, krijgen ze het voor elkaar om Morgane te verslaan? En hoe gaan ze dit doen? Al om al gebeurt er dus een hoop in dit verhaal en krijgt Shelby Mahurin het weer voor elkaar de spanning vast te houden tot aan de allerlaatste bladzijde.

Ook dit deel is, net als Heks & Jager, geschreven vanuit twee perspectieven. Het vrouwelijke personage, Louise Le Blanc. Wordt voornamelijk afgekort naar Lou. En het mannelijke personage, Reid Diggory. Dit boek speelt zich voor een groot deel af in het bos waar ze doorheen reizen om bij het dorp Cesarine te komen. Ook is dit deel weer een fantasie verhaal met goede hoeveelheid romantiek. Het boek is voor 15+ en dat is best duidelijk te merken aan de schrijfstijl. Er worden makkelijke woorden gebruikt en ook wordt er vaak iets uitgelegd voordat je zelf kunt bedenken wat er zou worden bedoelt. Hierdoor leest het boek wel heel makkelijk weg.
De personages in dit boek zijn zo heerlijk beschreven, zowel de hoofdpersonages Lou en Reid als de bij personages. Van iedereen krijg je genoeg informatie mee door de ogen van Lou en Reid om je goed te kunnen inleven en mee te leven, of juist totaal niet mee te leven. Ook de worldbuilding is erg prettig, tijdens het lezen krijg je echt het gevoel alsof jij zelf daar in het bos staat. Wel bevat dit boek een hoop romantiek voor een fantasie verhaal en komt daarom ook best dicht in de buurt van een roman.

Ik persoonlijk houd eigenlijk niet zo heel erg van romantiek. Kleine hints vind ik altijd wel leuk om te lezen, maar in dit boek (en ook deel 1) zit er voor mij net iets teveel romantiek waardoor het voor mij net te klef werd. Nu weet ik dat er een hoop lezers zijn die hier juist naar hunkeren dus dit is absoluut geen negatief punt.
Daarnaast vond ik het erg fijn dat het snel weg las, wel gebeurde er zoveel en zo snel achter elkaar dat je zelf niet echt de kans kreeg om je eigen plot te verzinnen of de volgende gebeurtenis te raden. Wel bleef hierdoor de spanning goed hangen, omdat er zoveel gebeurt in het verhaal. Blijf je toch geïnteresseerd in wat er nu weer gaat gebeuren en leg je het boek niet zo snel weg.

Bloed & Honing krijgt van mij 4 sterren. Omdat de romantiek voor mij net teveel was en omdat ik graag zelf tijdens het lezen scenes verzin of gebeurtenissen bedenk die ik graag zou willen zien. Hiervoor was echter geen ruimte in dit boek. Maar toch was het een erg leuk en spannend boek. Het boek eindigt met een heel open einde dus ik hoop dat deel drie snel vertaald gaat worden!

Ongeveer een jaar geleden las ik Heks & Jager. Wat was ik verrast door dit originele verhaal van heksen en jagers, en de heks Lou die verliefd werd op de jager Reid. Ik keek dan ook enorm uit naar dit tweede deel. En daar was hij dan: Bloed & Honing, het verhaal gaat verder.

Het verhaal start eigenlijk meteen waar het vorige is geëindigd. Maar omdat het al een tijdje geleden is dat ik Heks & Jager uit las is het moeilijk inkomen. Wie was ook alweer wie? Hoe zaten de verhoudingen in elkaar? Ik had het er best lastig mee, dus deel 1 herlezen of even wat informatie terugzoeken is geen overbodige luxe.
Wat me ook opviel is dat de sfeer in dit boek totaal anders is. Lou en Reid leken een stelletje pubers en waar ik in deel 1 Lou geweldig vond om haar humor, brutaliteit, intelligentie en dapperheid, vond ik haar hier gewoonweg irritant. Ik heb mij door de eerste 100 pagina’s moeten worstelen.

Maar dan komt er vaart in het verhaal. Waar het in Heks & Jager ging over een opbloeiende romance is in dit boek veel meer actie te verwachten! Het voelt totaal anders aan. En daarmee bedoel ik zeker niet slechter. In hun vlucht voor Lou’s moeder Morgane krijgen we veel meer van de wereld te zien dan alleen Cesarine. Er doen zich andere plaatsen aan en vooral ook veel andere mensen en wezens. Bijvoorbeeld de bloedheksen, het vreemde artiestenclubje van de heer Deveraux en zelfs weerwolven. Ik vond deze nieuwe wezens echt enorm boeiend en ik had zelfs nog wel meer over hun te weten willen komen. Maar het boek heeft een flinke vaart dus heel erg veel tijd is daar niet voor.

Ook zien we een enorme ontwikkeling bij de hoofdpersonages. Met name bij Lou en Reid. Hier is geen sprake meer van prille verliefdheid en geflirt. De emoties gaan veel dieper. Reid, opgegroeid is als chasseur, die magie alleen als iets slechts kan zien heeft enorm moeite met de manier hoe Lou de strijd aan gaat. HIj houdt van haar, maar haat haar magie. En haat uiteindelijk een deel van zichzelf. Wantrouwen en leugens komen tussen hen in te staan.

“Ze had me weer opengereten. Ik kon haar niet vertrouwen En het was duidelijk dat zij mij niet vertrouwde.”

Maar Lou heeft er alles voor over om iedereen die haar lief is te beschermen, op welke manier dan ook. Je merkt dat haar grenzen steeds verder verlegd worden. Het wekt ook zeker nieuwsgierigheid op: wordt zij net als haar moeder? Of kan ze de oude Lou weer worden?

“Louise is aan haar neergang begonnen. Je kunt het niet tegenhouden, je kunt het niet vertragen. Het zal jullie allebei verteren als je het probeert.”

Eenmaal tegen het einde weet de auteur het echt goed spannend te maken. In je hoofd heb je wel een soort van finale in gedachte maar je wordt toch verrast met wat anders! Je vliegt echt over die laatste hoofdstukken heen. Het einde is spectaculair als verdrietig en ik kan nu al niet wachten op deel 3.