De romantische tragedies van een Drama King

Mijn leesbeleving:
Vanaf het begin sloot ik Patrick, Patch, in mijn hart. Wat een creatieve, inspirerende, lieve en goudeerlijke jongen met een heerlijk en ook sarcastisch gevoel voor humor. Het verhaal deed me denken aan het boek Ik wens je het allerbeste van auteur Mason Deaver.
Ook een Queer boek. En net als dit verhaal heel indrukwekkend, hartverscheurend, reflecterend, diepgaand en gelaagd, hilarisch, passievol, liefdevol en ook niet dat het gelijk het hele boek pais en vree is tussen de personages. Dat maakt het vaak te suikerzoet. Er moeten echt offers gebracht worden, er moet nagedacht worden over gedane gedragingen, over denkwijzen. Ook in dit verhaal gebeurt dat op een mooie filosoferende en metaforische manier.
De lijstjes die Patch maakt vond ik onnavolgbaar ingenieus. De personages vind ik gedetailleerd en geloofwaardig uitgewerkt. Door de beeldende en filmische schrijfstijl heb je het gevoel alsof ze gedurende het verhaal voor, naast of achter je staan. Ze bestaan niet slechts als een naam op papier. Het zelfinzicht dat zich gaandeweg ontwikkelt bij Patch vond ik bewonderingswaardig en ik trok er zelf ook lessen uit. Net als in alle boeken vond ik sommige personages ronduit vervelend. Ik zag ze liever vertrekken.
Maar net als in het echte leven en ook in een film of op het toneel valt of staat een (levens) verhaal met aardige en niet aardige persone(ages)n. Dat betekent voor mij dat de auteur zijn verhaal uitstekend brengt aan mij als lezer. Ook dit genre spreekt mij aan. Je krijgt meer inzicht in de wereld van Queer en LHBTIQ. Ook al had ik hier reeds alle respect voor en vrede mee. Het is goed om verhalen als deze uit te brengen. Al was het om meer aandacht hierop te vestigen, mensen die vooroordelen hebben deze te doen laten vallen
Vooroordelen ontstaan vaak door het gebrek aan kennis over een bepaalde denk en leefwijze van mensen. Ik geloof er heilig in dat ieder mens een parel in Gods hand is. De personages in dit boek maken een significante ontwikkeling door. Hetzij doordat ze meer zelfinzicht krijgen hetzij door zelfreflectie, gesprekken met dierbaren of zelfhulp boeken. Of domweg door leren naar elkaar te luisteren en vandaaruit respect en begrip voor elkaar te krijgen.
Dit verhaal gaat over vriendschap in al haar facetten. Hetzij met een man of een vrouw. Van jongs af aan of nog maar van een poosje geleden. Er voor elkaar zijn in goede en slechte tijden. Oprecht blij voor elkaar zijn in bepaalde levensfasen. Elkaars levensvisie, wijze, etniciteit, geaardheid respecteren en van elkaar leren. En mensen waarvan je eerst denkt dat het gezworen vijanden van je zijn maar die zich gaandeweg als de trouwste en meest waardevolle supporter in je leven ontpopt. Als wat jij denkt dat eerst een “lelijke” rups is later een prachtige vlinder blijkt te zijn. Die zijn of haar levenslicht last schijnen in de verste hoeken van jouw ziel en hart zelfs op plekken waar het altijd donker is.
Ik vind Patch ook ongelooflijk moedig. In een tijd, refererend aan de huidige stellingname van diverse landen tegenover queer zijn en de LHBTIQ gemeenschap (wat ik persoonlijk verafschuw en waar mijn hart van huilt) om ervoor uit te komen dat hij op jongens valt. De innerlijke reis die hij maakt is een emotionele en fascinerende reis om mee te maken. Ik had deze niet willen missen.
Ik bleef continu geboeid door lezen en kon het verhaal niet onderbreken. Ik moest weten of Patch zijn levensgeluk zou vinden bij diegene waarvan zijn hart harder ging kloppen. Als een toneelstuk waarbij je de diverse bedrijven nog niet weet. Mijn hart klopte vol verwachting. Door een plottwist die ik niet aan zag komen werd ik eerst op het verkeerde been gezet. De plot zag ik niet aankomen maar vond ik sprookjesachtig mooi. Alles komt samen.
Bedankt Harper Collins dat ikee mocht doen aan deze blogtour.
Ik lees en recenseer graag meer van deze auteur.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Dit is een prachtig diepgaand en gelaagd verhaal. Vol metaforische en filosofische overdenkingen. Over het ontdekken van je eigen identiteit je geaardheid en daarvoor uitkomen.
Eigenlijk het toneelstuk van je leven spelen. De een die voor eigen rechter speelt terwijl de ander er een studie voor gevolgd heeft en het recht wil doen zegevieren. Maar daar op aarde te weinig tijd voor krijgt omdat de agressor overwint.
Liefde in vele facetten: voor jezelf, je vrienden, je familie, het leven zelf en voor mensen waar je een oogje op hebt. Maar hebben ze dat ook op jou en mondt dat uit in echte liefde? En mag die liefde openlijk getoond worden of is dat te gevaarlijk? Liefde met hoofdletters en ongelooflijk gegund omdat je van de personages gaat houden. Omdat de auteur ze uitmuntend uitgewerkt heeft.
Ik heb genoten van dit beeldende, filmische, emotionele en passievolle (je passie op gebied van je hobby najagen en je passie op gebied van de liefde tot een hoogtepunt laten komen)verhaal. Ik heb er een favoriete auteur bij.

A train wreck waiting to happen.
Om nog even in de stijl van het verhaal te blijven, was dit de eerste gedachte die in me opkwam. Vanaf de eerste pagina weet je al dat het plan van Patch een kleine tragedie gaat worden, maar hopelijk wel eentje met een romantisch einde.

Flaptekst: De zestienjarige Patch heeft bedacht dat dit het jaar wordt waarin hij een vriendje krijgt. De enige jongens die in aanmerking komen daten echter al met elkaar… Alles verandert met de komst van twee mysterieuze, nieuwe toneelclubleden: Peter uit New York (hoe chic) en zijn beste vriend Sam.
Patch is vastbesloten dat een van hen zijn eerste vriendje zal worden. Met iets te veel zelfvertrouwen, de steun van zijn beste vriendin Jean en de zelfhulpboeken van zijn moeder gaat hij aan de slag om zijn missie te laten slagen. Of Peter en Sam ook op jongens vallen (of op hem), dat is van later zorg…

Patch is echt een heerlijk personage dat over lijkt te lopen van zelfvertrouwen, maar eigenlijk gewoon heel graag door iemand gezien wil worden op een romantische manier. Vandaar ook zijn ietwat overambitieuze plan om voor het gala een vriendje te hebben, wat bij voorbaat al gedoemd lijkt om te falen.

Harry Trevaldwyn heeft een fijne vlotte schrijfstijl met scherpe, licht sarcastische, humor, en hij weet de toon van Patch heel goed te raken. Zijn overweldigende zelfvertrouwen blijft aandoenlijk, al wil je hem af en toe wel influisteren dat hij sommige dingen beter niet hardop kan zeggen, maar al gauw merk je ook dat hij ontzettend graag gekend wil worden.

- In theorie snap ik wat ze bedoelt, maar ik denk dat zulke dingen alleen 'gebeuren' bij twee ongelooflijk knappe mensen. Als ik bijvoorbeeld naar een feestje ga en van streek en eenzaam ben en iemand ontmoet die ook van streek en eenzaam is, draait het niet op zoenen uit, maar zal die ander eerder voorstellen dat ik als afleiding meehelp opruimen -

Ook de mensen om hem heen zorgen voor een kleurrijke balans, en zijn net die spiegel die Patch af en toe nodig heeft. En het klopt helemaal wat hij zegt: iedereen heeft een Jean nodig. Maar stiekem ook een Tessa, een Kath, een Sam, en ook een Peter.

Persoonlijk vind ik love triangels altijd tricky, maar het is de manier waarop Patch het aanpakt en de groei die hij doormaakt waardoor het heel mooi past (als puzzelstukjes die ineens beseffen dat ze bij dezelfde puzzel horen, zoals hij dat zelf zo mooi zegt). Sowieso vond ik de karakterontwikkeling heel goed gedaan. Subtiel, met een duidelijke groei, zonder dat de personages ineens 180graden gedraaid leken.

Al met al een heerlijk coming-of-age verhaal vol met typische Engelse humor en genoeg hints naar Jane Austen. Inclusief die ene scene waarbij je heel hard 'nee' gaat roepen, en dat ene moment waarop je als lezer stiekem de hele tijd heb gewacht.

Dank je wel @harpercollins YA voor het recensie exemplaar.

Allereerst wil ik @yaharpercollins bedanken dat ik deel uit mocht maken van dit review team en dus dit boek als e-book alvast mocht vooruit lezen!
-
In dit boek volgen we de 16-jarige scholier Patch. Patch heeft dit schooljaar maar één doel voor ogen en dat is het krijgen van een vriendje. Deze zoektocht verloopt nog niet echt soepel, totdat er twee nieuwkomers bij de toneelclub komen, Peter en zijn beste vriend Sam. Een van hen moet zijn nieuwe vriendje worden! Maar soms kan alles een beetje anders lopen als je je op één persoon blijft focussen…

In het begin moest ik wel een beetje aan de schrijfstijl wennen. Harry gebruikt af en toe best deftige woorden. Dit zorgde ervoor dat ik een zin af en toe een keertje opnieuw moest lezen om het helemaal tot me te nemen. Dat was geen ramp, want het overgrote deel was gewoon heel vlot en luchtig geschreven. De korte hoofdstukken maakte ook dat je door het boek heen vloog. De auteur wist ook serieuze zaken aan te kaarten, waardoor het humoristische/serieuze plot goed uit de bus kwam.

Patch is echt een heerlijk personage. Hij doet de naam van de titel wel eer aan; Drama King. Je kan eigenlijk niet anders dan hem gelijk in je hart sluiten. Hij is een enorme flapuit, uitgesproken en heeft een hart van goud. En hij heeft ook een goede dosis humor. De auteur wist de levendigheid van Patch goed over te brengen op papier. In combinatie met van die typische ongemakkelijke momenten waarin hij zich werkte, maakte het verhaal me meerdere keren hardop aan het lachen.

De side personages waren ook sterk en waren leuk op hun eigen manier. Jean is de beste vriendin en de beste ally die je je maar als queer kan wensen. Patch en Jean waren vroeger vriendinnen met Tessa, maar die vriendschap is zeer verwaterd. Peter en Sam zijn de nieuwe toneelleden. Elk personage had zijn of haar struggles om mee te dealen, waardoor ze allemaal steeds beter leerde kennen. Ze maakten ook allemaal een hele mooie transformatie door. Ieder personage heeft een zekere karakter ontwikkeling doorgemaakt. De een groter dan de ander.

Het plot was niet super origineel en je kon eigenlijk wel een beetje raden welke kant het verhaal op zou gaan, maar door de sterke personages en de goede mix van humor en serieus, maakte dat me niet veel uit. Ik heb dat goed kunnen loslaten en er van kunnen genieten.

Is dit boek een aanrader? Ja zeker! Wil je even een luchtige en vlotgeschreven read voor tussendoor die je aan het lachen maakt, met leuke personages? This is your book!

3,5 ster

Ik wil allereerst graag YAHarperCollins/HarperCollins Holland onwijs bedanken voor de mogelijkheid om deel uit te maken van het reviewteam van dit boek en dus een e-book als recensie exemplaar te mogen ontvangen!
-
Ik begon aan dit boek met wat gemixte gevoelens: aan de ene kant ben ik echt fan van queer YA boeken en aan de andere kant was ik erg bang dat het zou gaan lijken op eerdere queer verhalen waar pubers hun identiteit en seksualiteit ontdekken. Gelukkig ben ik zeker niet teleurgesteld en vond ik het boek écht heel goed!

Ik werd eigenlijk al vanaf de eerste pagina echt het verhaal in gezogen - iets wat ik de laatste tijd echt nog maar zelden meemaak - dus dat was al het grootste pluspunt. Ik ben echt door het verhaal heen gevlogen, voornamelijk vanwege de vlotte schrijfstijl en het humoristisch-serieuze plot. De auteur schrijft op een luchtige toon, maar tegelijkertijd ook met de dramatiek van een puber die zijn identiteit probeert te ontrafelen en houdt die twee heel goed in balans. Daarnaast is het taalgebruik erg vlot en toegankelijk, waardoor het oppakken en doorlezen van dit boek heel laagdrempelig is.

Ik vond de sfeer van het boek op een of andere manier heel herkenbaar, maar kan er eigenlijk nog steeds mijn vinger niet goed op leggen. Ergens deed het verhaal me heel erg denken aan een boek of film, maar ik weet niet zo goed welke. In ieder geval was het boek, zoals ik hierboven ook al een beetje omschreef, zowel humoristisch als serieus, maar ook heerlijk alledaags. Als iemand die veel fantasy leest is het ook wel eens heel lekker om te lezen over de 'gewone' wereld en alle ongemakken die daarbij horen. Het maakt dat het verhaal heel realistisch aanvoelt en daarmee ook geloofwaardig.

Het plot draait vooral om Patrick (Patch) en Jean. Patch is een queer jongen die ontzettend graag een vriendje wil en Jean is zijn beste vriendin (en ook 's werelds beste ally). Aangezien Patch en Jean pubers zijn, gaat het leven helaas niet zo gemakkelijk en is alles wat ze doen - vooral Patch - voornamelijk érg ongemakkelijk. Dit levert uiteraard superongemakkelijke - en dus hilarische - situaties op en beschrijft daarom perfect het leven van een (queer) puber.

Het plot was an sich niet super bijzonder of origineel, juist omdat het dus zo toegespitst was op het ongemakkelijke leven van een queer puber - a.k.a. de Drama King uit de titel. Normaal gesproken vind ik het erg belangrijk als het plot heel sterk op de voorgrond staat, maar bij dit boek had ik er niet zo veel problemen mee dat dat niet zo voelde. Je wordt zo meegezogen in de dramatische belevingen van Patch zijn leven dat het niet uitmaakt dat er geen wereldwonderen gebeuren. Het plot beschrijft juist op heel realistische manier hoe het leven in elkaar kan steken. Dat je niet ieder weekend hoeft te feesten of iets anders op de planning hoeft te hebben staan, maar dat school, toneel en vriendschappen ook voor een erg leuk leven kunnen zorgen.

Wat ik extra leuk vond aan het stuk toneel dat in het boek verwerkt is, is dat de auteur zelf in de toneelwereld zit en er dus veel kennis in dit boek verwerkt zit - dat lees je echt terug.

De personages vond ik eigenlijk allemaal heel erg leuk op hun eigen manier. Patch is - zoals ik eerder al zei - heerlijk dramatisch en ongemakkelijk, maar diep vanbinnen een schatje met een heel goed hart. Af en toe ook behoorlijk irritant en onredelijk, maar dat is wel pubereigen en dus erg realistisch. Jean is echt de grootste lieverd uit dit boek en ik ben echt fan van haar en haar vriendschap met Patch. Dan heb je nog meer personages, Tessa, Sam en Peter, en die zijn ook allemaal heel leuk. Dit boek focust wel vooral op de karakterontwikkeling van Patch en Jean, maar de rest is zeker wel echt relevant voor het verhaal.

Daarbij zitten er ook nog een aantal hele goede boodschappen in dit boek, die heel waardevol zijn in het leven - en dan niet alleen voor pubers. De belangrijkste boodschap is natuurlijk dat je lekker jezelf moet zijn en blijven, omdat je dan het gelukkigst kan worden en dat vind ik een mooie boodschap om deze recensie mee af te sluiten.

Ik raad dit verhaal zeker aan!

De zestienjarige Patch heeft bedacht dat dit jaar zijn jaar gaat worden. Hij heeft de plannen dan ook helemaal uitgestippeld. Dit gaat het jaar worden waarin hij zijn eerste vriendje krijgt. De enige jongens die in zijn interessegebied in aanmerking komen, daten helaas al met elkaar. Maar dan verschijnen er bij de toneelclub twee nieuwe leden: Peter (uit New York) en zijn beste vriend Sam. Patch weet het zeker, een van hen zal zijn eerste vriendje worden. Met iets te veel zelfvertrouwen, de steun van zijn beste vriendin Jean en zelfhulpboeken gaat Patch aan de slag om zijn doelen te laten slagen. Of Peter en Sam ook op jongens vallen, daar is Patch niet mee bezig....

Mijn ervaring:
Wat een grappige, leuke en heerlijk romcom. Harry Trevaldwyn heeft een heerlijke vlotte, levendige en melodramatische schrijfstijl en stopt heerlijke (Engelse) humor in dit fijne verhaal. Hierdoor vlieg je echt door het verhaal heen en ga je mee in de tienerwereld van Patch en zijn vrienden.

De zestienjarige Patch is erg leuk en op komische wijze uitgewerkt. Hij houdt van toneel en dat is in zijn hele hebben en doen te merken. Hij kan heerlijk over de top, vol zelfvertrouwen en met veel drama uit de hoek komen. Hierdoor is het een personage waar je enorm om kan lachen en waardoor je hoopt dat alles uiteindelijk goed voor hem komt. Daarbij heeft Harry Trevaldwyn zich goed verplaatst in de leefwereld van een zestienjarige. Ook de andere personages in het verhaal, waaronder Jean, Peter, Sam en verschillende leerkrachten op school en van de toneelclub zijn lekker divers, heerlijk uitgesproken en leuk uitgewerkt.

De verhaallijn kent een leuke opbouw en begint met een brief die Patch schrijft aan zijn penvriend Jean-Pierre. Hij deelt aan hem de plannen voor zijn komend jaar en gelijk door de hilarische en komische toon van de brief, weet Harry Trevaldwyn je het verhaal in te trekken. Het is echt een tienerverhaal, met de herkenbare en soms over de top tienerproblemen waar Patch tegenaan loopt. Zoals ruzie met je vrienden, de eerste liefde, gebeurtenissen op school en de toneelclub, teleurstellingen. Het is echt een coming-of-age verhaal waarin Patch in dat jaar een mooie groei en transformatie doormaakt. Het verhaal wordt op passende en mooie wijze afgesloten.

De romantische tragedies van een Drama King is een grappige, leuke en heerlijk dramatische romcom. Het is ontzettend levendig, vlot en luchtig geschreven en kent heerlijke (Engelse) humor. We volgen het verhaal van de zestienjarige Patch, die zich doelen stelt voor komend jaar en met herkenbare tienerproblemen worstelt. Echt een heerlijke coming-of-age romcom. 

@HarperCollins super bedankt voor het recensie-exemplaar.