Het wordt ook steeds gekker

Ik mocht dit boek lezen en recenseren voor het review team van de uitgeverij.

Lieke Hester Lieke Hester is hoofdagent bij de politie in het centrum van Amsterdam. Ze was te zien in het programma Bureau Burgwallen en spreekt zich actief uit tegen geweld tegen hulpverleners. Daarnaast heeft ze haar eigen blog, @liekeschrijft waarop ze regelmatig verslag doet van situaties die ze als agent meemaakt.
Eerder schreef ze het boek Het kan ook nooit normaal.

De titel komt terug in een van de verhalen waarin het Lieke Hester moeilijk wordt gemaakt om haar vak goed uit te voeren als gevolg van regeltjes en acties van mensen waar ze mee te maken krijgt. Ongelooflijk dat dit de talkshow tafels niet heeft gehaald.

Tijdens het lezen van de inhoudsopgave zijn de verwachtingen hoog gespannen, waar zou de titel Niet doen! Smeerlap of De knapste man die ik ooit gereanimeerd heb over gaan? Het maakt nieuwsgierig naar de verhalen…..

Het voorwoord maakt daarna indruk en de auteur geeft zichzelf dan al erg bloot.
Wat knap om daarmee te beginnen! Het nodigt uit tot verder lezen.
In dit boek deelt Hester weer haar dagelijkse gebeurtenissen die ze meemaakt als politieagente in onze hoofdstad. Het zijn hele gewone verhalen vol bijzondere details. Achter een mooie voordeur of een goed geklede man kan een triest verhaal zitten waar niemand wat van weet.

Ze maakt er geen mooi verhaal van en spaart zichzelf en haar collega’s ook niet. Ze neemt de lezer mee met mooie momenten maar ook tijdens de zgn paarse krokodil situaties die iedereen wel zal herkennen.
Er komt een heel palet aan thema’s voorbij; van alcoholmisbruik tot zelfmoord, van social media tot collegialiteit. En regels heel veel regels. En elke keer moet ze er weer professioneel mee om kunnen gaan.

Het contact met de mensen in de buurt waar ze werkt is laagdrempelig, bevat humor en respect voor elkaar. Lieke is eerlijk en direct en dat lijkt gewaardeerd te worden door de mensen. Empathie, is hierbij een eigenschap dat onmisbaar is.
De serieuze noot zit meer in de tekorten bij de politie en het geweld dat ze tijdens het werk tegenkomt.

“je moet nog intekenen Liek, zegt Mandy.’’ Ik moest een struisvogel vangen,’ roep ik”

Lieke Hester weet met dit boek te raken en drukt lezers met de neus op de feiten. Niets ver van mijn bed show maar gewoon om de hoek of bij jou kan er ineens iets gebeuren. Ze beschrijft alles niet om mensen bang te maken maar werkt aan bewustwording bij mensen met de hoop dat ze naar elkaar om zullen gaan kijken.
Een blik in het leven van een vrouw in een uniform.
Hester schrijft openhartig en vlot en voor het beseft wordt is daar het laatste verhaal alweer. Zo jammer! Nu maar hopen dat Lieke het politievak nooit vaarwel zal zeggen en dat er een derde boek komt.

Dit boek zou op de verplichte leeslijsten in het onderwijs moeten staan.
Het is een boek met eerlijke verhalen uit de praktijk met een vleugje humor en veel stof om over na te denken.

Het wordt steeds gekker - Lieke Hester

Na haar eerste boek te hebben gelezen, het kan ook nooit normaal, was ik heel erg benieuwd naar Lieke haar tweede boek. Ik ben dan ook erg blij dat ik deel uit mag maken van het review team voor dit boek van Harper Collins.

Lieke is Hoofdagent bij politiebureau Burgwallen in Amsterdam, inmiddels kan ze zonder te overdrijven zeggen: Het wordt steeds gekker!
Van dealers tot overlast veroorzakers op het centraal station tot hardleerse winkeldieven en van suïcidepreventie tot lijkvindingen en moordonderzoeken..het wordt steeds gekker bewijst dat geen dag hetzelfde is bij de politie. Het zijn de ontroerende en soms morbide verhalen, de humor en het plezier onder de collega’s en de onvoorspelbaarheid die de hoofdrol spelen in dit boek.

Lieke blogt en vlogt op Instagram onder @liekeschrijft en beschrijft ook daar haar dagelijkse portie Amsterdamse politie, liefde voor eten en ijskoffie, haar collega’s en de reuring van de stad.

Het boek wordt vanuit Lieke haar perspectief geschreven, is toegankelijk geschreven waardoor het vlot leest..  Ze omschrijft haar dagelijkse werk bij de politie in Amsterdam, in relatief korte hoofdstukken maken we kennis met Lieke en sommige van haar collega's en de gebeurtenissen van die ene bijzondere dag, geen dienst of dag is hetzelfde… Dan gebeurd er wat op de wallen, vervolgens rukken ze uit voor de zoveelste veelpleger, de dealer die zelf berooft wordt, hulp uit onverwachte hoek, maar ook die ene oproep over stankoverlast wat veel erger blijkt te zijn en personen die hulp nodig hebben omdat ze suïcidale gedachten hebben., je maakt het allemaal op een respectvolle manier mee in dit boek. Er is ook een behoorlijke dosis humor in verwerkt, een stukje Lieke prive & je kan echt merken dat Lieke dit werk het liefste doet.

“Eberhard van der Laan; Zorg goed voor onze stad en elkaar”

De inkijkjes in de waargebeurde verhalen waren soms heftig (in hoofdstuk 14 moest ik zelfs een traantje laten) gelukkig wordt er een trigger warning gegeven voor bepaalde hoofdstukken..

“Het uniform is voor iedereen hetzelfde, maar de mens in het uniform maakt het verschil"

Na dit boek is mijn respect voor Lieke, haar collega’s en alle andere hulpverleners alleen maar groter geworden, deze verhalen tonen de menselijkheid van het vak en een mooi en realistisch inkijkje in de wereld van de Amsterdamse politie. Amsterdam blijft een bijzondere stad.

Met dank aan @harpercollins_holland voor dit digitale recensie-exemplaar, dit heeft mijn mening niet beïnvloed.