Vanaf nu ligt de heerlijke feelgood Rosies reizende theewinkel van Rebecca Raisin in de (online) boekhandel! Benieuwd naar de inspiratie voor dit boek? Lees dan nu de blog die Rebecca speciaal voor ons geschreven heeft!
Van life
Het idee van Van Life heeft me altijd al geïnspireerd. Het inpakken van een huis vol bezittingen en dit terugbrengen tot het absolute minimum dat in een busje past, spreekt me erg aan. De eenvoud van leven met minder lijkt me al een vrijheid op zich; hoewel ik weet dat als ik zoiets zou doen, ik geen afstand zou kunnen doen van mijn boeken, en daar heb ik er duizenden van!
Een paar jaar geleden werd Van Life zo goed als een beweging, waarbij jong en oud de sleur van 9 tot 5 lieten varen en een nieuwe manier vonden om al reizend te leven. Ze werkten als tekstschrijvers, redacteuren, webdesigners, in de IT, of maakten sieraden om te verkopen op markten, terwijl ze werk kregen in boomgaarden die ze onderweg tegenkwamen. De lijst van manieren die deze nomaden hadden gevonden om hun nieuwe levensstijl te financieren was eindeloos, en ik was constant bezig om me zo'n episch avontuur voor te stellen. Er waren geen regels, geen maandag blues. Geen hypotheekaflossingen of torenhoge elektriciteitsrekeningen.
Ik deed mijn uiterste best om mijn familie ervan te overtuigen dat we onze spullen moesten inpakken en de zon moesten opzoeken, gaan waar de wind ons heen blaast. Maar mijn partner is de meer praktische van ons tweeën en herinnerde me eraan dat de kinderen op de middelbare school zaten, dat onze hond niet graag te lang in een voertuig zat en dat zijn baan in de bouw niet op afstand kon. Mijn droom van een Van Life spatte uiteen en vloog in de wind als zoveel paardenbloemzaadjes. Ik besloot dat als ik zelf niet een Van Life kon leven, ik er wel over zou schrijven.
Op reis met Rosie
Ik zou schrijven over een opgebrande kok van wie het leven niet echt verder is gegroeid dan haar keuken en haar huis. Als het noodlot toeslaat, weet mijn heldin Rosie dat ze haar leven moet veranderen, maar dat is het nou juist: Rosie houdt niet van verandering. Ze houdt van orde en routine. Ik vuurde heel veel plotwendingen op haar af om te zien hoe ze ermee om zou gaan, en ze heeft me absoluut verrast. Ik werd verliefd op de personages die ze onderweg ontmoette en het voelde echt alsof ik een zomer op reis deelde met deze nomadengroep. Aan het eind van het boek kon ik me bijna een splitsing in de weg voorstellen; terwijl ik hen uitzwaaide, gingen zij de ene kant op en ik de andere, en ik vroeg me af waar hun busjes hen dit keer heen zouden brengen...
Benieuwd geworden? Shop hier het boek:
